عنوان مجموعه اشعار : در قعرِ رویا
شاعر : آریا عینی

عنوان شعر اول : ابدیّتِ نگاه
من معنای سقوط را
در عبور از سراپای تو می‌یابم
نگاهم کن که بمانم
در تعلیقِ این معنای لال
تا فریادِ رنجم را
به سکوتِ ابدیّتت بفروشم!
و در انتهای دالانِ درنگ
خیره‌بال‌های آبی‌ات را
به پروازم بخروشم!

من معنای سکوت را
در عبور از نگاهِ تو می‌یابم

عنوان شعر دوم : خوابِ شاعر
پلک پوشاند
بر آبیِ آسمان
شاعری که خُفت
پروازِ پرندگان را
در سکوت نور(در سایه‌ها)

سبز را داد
بر باد(که لکنتِ زبانِ درخت بود)
و مرگ وزید
خوابِ زردِ برگ‌ لرزید،
زمستان زارید
و برف‌ لفّافی از ابهام
بر خاطرِ دوزخش کشید
«اینها همه در نگاهِ او بود»

پلک پوشاند
بر جنونِ فصل‌ها
شاعری که خُفت
نسيانِ زمان را
بر بسترِ انحطاط
آن‌هنگام که از ابرها سکوت می‌بارید

عنوان شعر سوم : در قعرِ رویا
در قعرِ رویا
(که نیست‌گاهِ منطقِ بیداری‌ست)
زمین را آبی
و آسمان را سبز دیدم

در قعرِ رویا
فریادِ جاودانگی
بر گلوگاهِ زمین
ریشه می‌دواند و افق
با ردِّ پای من می‌پیمود
تصویرِ تپنده‌ی هستی را
بر ارتفاعِ نور

در قعرِ رویا
می‌دویدم در خویش
بی‌آنکه پریش از گمانِ هیچ باشم
و ابر آنگونه سبز می‌بارید بر من
که معنای زرد را
در ابدیّتِ رویش فراموش کردم

از بلندای برزخینِ رویا
بیمناک، هبوط کردم
بر منطقِ بیداری
وقتی که آسمانِ بی‌کرانم
معنای زرد را دریافت
و به ناگاه پلاسید

در قعرِ رویا
فهمیدم که هیچ‌‌‌ نوری
وسعتِ سایه‌ی مرگ را درک نمی‌کند