تقدیم به مادرم، تقدیم به همسرم و تقدیم به تمام زنان ایران
( آرش فولادوند)

کاری از ارکستر فیلارمونیک پاریس شرقی و کرال بهار-اولین کرال ایرانیان در خارج از کشور

شعر، آهنگ، تنظیم و ارکستراسیون و رهبری: آقای آرش فولادوند
Orchestre Philharmonique de Paris-EST | La chorale de BAHAR

این ضبط زنده ای از کنسرت “بزرگ صدای صلح (اولین اجرا) ” در روز ٢٦ آوریل ٢٠١٣ در کلیسای آمریکائی در پاریس میباشد.
l’Orchestration et la direction d’orchestre: Arash Fouladvand

Le 26 Avril à l’église Américaine de Paris
Concert “La Voix de la PAIX”

اثر زنان
آهنگ زنان به منظور قدردانی و ستایش جایگاه زنان در جامعه ساخته شده و بدین منظور با ریتمی نرم و ملایم و با ستایش جایگاه مادر آغاز گشته و با همراهی و همدلی زنان با یکدیگر ادامه مییابد.اثر در گام “ر”مینور ساخته و پرداخته شده است. آهنگ ساز با انتخاب صدای نرم و گرم سوپرانو در سر آغاز آهنگ و گاها صدای ویولون سولو (تک نوازی ویولون) سعی در نمایش حزن و غم خفته در سینه ها را دارد و با تکرار جمله “دست به دست و یگانه بودن صدایشان” در جامعه سعی در یاداوری و اهمیت اتحاد زنان در جامعه دارد.
در قسمت دوم آهنگ، آهنگ ساز با هارمونیزاسیون و ارکستراسیون و تکرار قسمت های سه صدایی ویژه (سوپرانو آلتو و تنور با هم) رنگی خاص و اهورایی به اثر می بخشد و با تابو شکنی به بیان زیبایی، روح آسمانی و شادی درونی زن میپردازد.
در قسمت سوم اثر، با ریتمی حماسی کل گروه کر، یک صدا یاد از شقایقانی میکنند که با ریختن خون خود بر آتش وطن سعی در خاموشی ان داشته اند و یادآور میشوند که بر این راه وفادار خواهند ماند.
در قسمت چهارم و در بخش انتهایی اثر، آهنگ ساز سعی در نمایش شکل گیری هم صدایی در جامعه دارد. در ابتدا چند خواننده سوپرانو جمله انتهایی آهنگ را به تنهایی تکرار میکنند، سپس همان جمله از زبان تمام گروه سوپرانو تکرار شده و در نهایت با تغییر گام و تونالیته آهنگ از “ر”مینور به “می” مینور آهنگ به اوج رسیده و تمام گروه کرال مشابه کل جامعه، هم صدا جمله را تکرار کرده و آهنگ در اوج به انتها میرسد.

ZANAN (Les Femmes)

Cette œuvre a été réalisée en hommage aux femmes iraniennes. L’auteur essaie d’exprimer, tout au long de son travail, sa pleine gratitude aux femmes iraniennes et de consacrer à tout jamais, leur place essentielle dans la société iranienne.

La musique écrite en « r mineur » commencera ce soir, par le son du (des) violons solos et les voix des sopranos solos et vous entendrez alors peut-être, les tristesses cachées dans le cœur des femmes iraniennes. (nos cœurs ?)

Dans la seconde partie musicale, le compositeur, avec son orchestration et l’harmonisation des notes ainsi qu’avec la répétition des parties à trois voix (soprano, alto, tenor), tentera de donner une couleur originale et mystique à l’œuvre. Les choristes chanteront à l’image de femmes iraniennes libérées de toute contrainte et sans retenue, montrant leur joie de vivre et leur bravoure.

Dans la troisième partie de l’œuvre, avec un rythme épique, toute la chorale, chantera, d’une voix unie, des coquelicots qui en versant leur couleur sang sur le feu (à l’image de martyres), tenteront toujours et fidèlement d’éteindre le feu de la guerre pour libérer la patrie.

Dans la quatrième et dernière partie de l’œuvre, le compositeur désire secrètement et humblement impulser à tout jamais une union de ses compatriotes. C’est ainsi que les sopranos, d’abord, les solos, puis l’ensemble soprano, répéteront l’ultime phrase de la chanson Zanan, avant que la mélodie ne passe, avec des changements de gamme et de tonalités en « mi mineur » pour s’achever en montée.

La dernière phrase chantée par l’ensemble de la chorale et nous l’espérons, par vous tous, sur simple signe de la main du chef d’orchestre, au moment venu, est la suivante :

« Cho maadar shaghayegh aarim, dasht bé dasht mikaarim, taa forou rizad, tahajor ; eshgh az in khak khizad, dasht zé gol labriz ast, golzaar bash ey mihan é maa. »

منبع توسط Arash Fouladvand