🔹 نگاهی کلی به تحقیقات معتبر مستقل، با استفاده از آمارهای موجود، مانند تحقیقاتی در دانشگاه استنفورد درباره تحولات جمعیتی در ایران در بخش Literacy Rate یا نرخ باسوادی، صحت آمارهای ارائه شده در خبرگزاری تسنیم را تایید می‌کند.

🔹 مطابق این آمارها با‌سوادی در سال ۱۳۳۵ در مردان ۲۲/۴، در زنان ۸ درصد و در مجموع ۱۵/۱ درصد است. آمار باسوادی در سال ۱۳۵۵ در مردان ۵۸/۹ درصد،‌ در زنان ۳۵/۵ درصد و در مجموع ۴۷/۵ درصد بوده‌است. آمار باسوادی بعد از انقلاب و در سال ۱۳۹۵ در مردان ۹۱ درصد، در زنان ۸۴/۲ درصد و در مجموع بیش از ۸۷/۶ درصد بوده‌است.

🔹 اما شیب نمودار بین سال‌های ۱۳۴۴ تا ۱۳۵۴ (۱۹۶۶ تا ۱۹۷۶) عدد ۱/۸۸ است. یعنی هر ۵ سال، حدود ۱۹درصد تغییر می‌کرده‌است. بین سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۶۴ (۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶) رقم ۱/۴۳ را نشان می‌دهد (هر ۵سال ۱۴ونیم‌درصد). البته این کاهش در پنج سال بعد از آن یعنی بین سال‌های ۱۳۶۴ تا ۱۳۶۹ (۱۹۸۶ تا ۱۹۹۱) جبران می‌شود و به رقم ۲/۴۶ می‌رسد (هر ۵ سال کمتر از ۲۵ درصد).

🔹 حتی دقت بیشتر در نمودار، کاهش اندکی را در سرعت رشد باسوادی بین سال‌های ۱۳۵۴ تا ۱۳۶۴ (۱۹۷۶ تا ۱۹۸۶) نشان می‌دهد. از آمارها پیداست که شیب نمودار شاید متاثر از فضای انقلاب و جنگ ایران و عراق در این سال‌ها و رکود «تغییرات نرخ باسوادی» اندکی کمتر از قبل و بعد از آن است.

🔹 اواسط دهه ۱۳۷۰، این نرخ رشد به یک نقطه عطف نسبی رسیده و بعد از آن با توجه به باسواد شدن بیش از ۷۰ درصد جامعه و اشباع نسبی، نرخ سواد با شتاب کمتری رشد می‌کند، اما همچنان روند صعودی دارد تا اینکه در سال ۲۰۱۵ به ۸۷/۶ درصد می‌رسد.

🔹 مطابق آمارهای جهانی می‌توان گفت که ایران، در دوران جمهوری اسلامی نسبت به کشورهای مشابه خود در زمینه افزایش نرخ سواد عملکرد بهتری داشته‌است.

🔹 براساس نفوس و مسکن ۸۵، ۹۰ و ۹۵، تعداد بی‌سواد مطلق باید عددی بین ۶ تا ۸ میلیون نفر باشد.

🔹 از این رو تیتر «بی‌سوادی مطلق در دوران پهلوی و قاجار» هر چند نادرست نیست اما به دلیل نادیده گرفتن وجود چنین پدیده‌ای در دوران جمهوری اسلامی، گمراه کننده است.

👈 در فکت‌نامه بخوانید

👈 در تلگرام بخوانید

✅ @Factnameh