بند
به بند می‌کشد
نور مرا
شب هنوز
چند پلک مانده بر تنم
✍️#شیدا_شهبازی
📚#خوشہ_خوشہ
امتیاز به این post
مطالب مرتبط:
- نقد یک دوستدار شطرنج بر شعر شطرنجی
- موکب کوچک ما
- دست دواگر
- گذر
- دوگانگی
- خلقت زدایی
- نصفه!
- ابهام نادلپذیر
- شعر یا نظم؟
- انسجام و ساختمندی شعر
- حقیقتی پنهان
- صمیمی اما نارسا
- نامه ی سرانجام
- کوچ‌کردن به جهان عینیت‌ها
- پرتقال خونی
- آنِ شعر
- گم‌شدن معنا
- احساس کافی نیست
- ترانه‌های کودکانه
- در اهمیت شعر کوتاه
- باشه ولی استمرار معنا چی؟
- دوباره وزن
- ترس
- غروب حادثه هایت
- آزاد اما نه مطلقا
- صنم از ترانه بیرون
- شعر ارگانیک
- در اهمیت تسلط بر قالب
- برای که شعر می‌گوییم؟
- منطق شاعرانه
- یک نیمایی خوب
- اثر انگشت یگانه ی شاعری
- بلای حشو
- سلام به درهای نبسته…
- چاشنی غذا نیست
- اتفاقات خوب…
- فلذا شعر!
- نیمایی، گونه مشکل شعر فارسی
- با دغدغه ولی شعاری
- شعر، شعر می آورد
- در سایه‌سار وزن
- داری رقابت با دِنا ای نازنین رعنایِ من
- عاشقانه‌هایی کلی
- کهکشان عشق
- نامعلومات
- انواع ادبی!
- خالص
- در ستایش سادگی
- لزوم مطالعۀ شعر خوب
- به جای مخاطب نیندیشیم
- شعرهایی در نوسان
- افراط و تفریط‌های مخل
- جزییات شعر، در گام‌های نخست
- وزن
- مدالِ عصمت
- چاره
- رو به جلو
- چند نکته‌ی مهم
- از مقاله تا شعر
- از پیرمرد و سکوت تا تاکسی‌درمی
- لحن خاص خود را بیابید
- ایجاز و اطناب
- تصویر را با شعر اشتباه نگیریم
- هر سال دردی نو دلیل گریه‌ی شمع است
- فانتزی
- احترام یا بی‌احترامی به متن …
- پیام محرّم
- مفاهیم صدا دار
- موزون بودن کافی نیست
- تکمیل مقدمات و گذر از آن
- بخوان؛ به نام گل سرخ!
- تمرکز در اصل اتفاق اثر
- از کلمات امروزی باید درست و بجا بهره برد
- آثاری که از هرسو اشکال دارد
- گفتی خدا حافظ، تمامش کن
- توقف در ارزش واژگان و وجه هم نشینی آن ها
- فاصلۀ اندیشه تا کلام
- یا مکن با فیلبانان…
- انرژی آزاد شده و هدر رفتن آن
- تناسب‌ها رعایت نشده و…
دیدگاهتان را بنویسید