هر یک از ما موبی_دیکی در ژرفای اقیانوس ذهن ناخودآگاه خود داریم. عظمتی زیبا و مهیب که از ما پنهان است. تمام زخمهای ما از اوست و همزمان میل به دیدار اوست که آغازگر سفر قهرمانی ماست.

چون داستان موبی دیک ملویل، همه ما اسماعیلی در درون خود داریم که به سفر قهرمانی زندگی می رود و ایهبی که با وسواسی درک ناشدنی به نبرد با این عظمت با شکوه برخاسته است. ایهبی که در خشمی ویرانگر نه به نابودی او که به نابودی خویش برخاسته است.

اینگونه است که سرنوشت ما یا چون یونس گریز از عظمت اوست و یا چون ایهب خشم بر او و خود را به نابودی کشیدن از این خشم ویران گر. ما یا در این گریز توسط او بلعیده می شویم و یا با او به عمق ناخودآگاه سقوط خواهیم کرد.

داستان ما و نهنگ درون ما، داستان اصلی زندگی ماست. نمامی داستانهای دیگر زندگی حاشیه ای برای فراموشی این داستان هستند.

و چارلی قهرمان فیلم نهنگ آرنوفسکی در قرائت قطعه ای که نوشته دخترش در رابطه با کتاب موبی دیک است به ما می گوید: تمام فصل‌های دیگر کتاب زندگی ما تنها داستان‌های معمولی و خسته کننده ای هستند که ما آنها را برای خود می گوییم تا ژرف ترین داستان زندگی ما که داستان خود ویرانگری ماست را برای لحظاتی فراموش کنیم.

در بخش نخست از تحلیل فلسفی و کهن الگویی فیلم نهنگ ، نگاهی خواهیم داشت به داستان موبی دیک نوشته هرمان ملویل و از این داستان دریچه ای خواهیم گشود به درکی عمیق تر از فیلم نهنگ دارن آرنوفسکی.

قسمت‌های بعدی این سمینار در آینده ای نزدیک با دوستان همرسانی خواهد شد.