در سال‌های اخیر، ما شاهد افزایش التهابات و تنش‌ها بین سازمان‌های دفاعی و امنیتی واحد شده‌ایم. این امر به خصوص در میان ADL ایران و سایر سازمان‌های حاکم در منطقه خاورمیانه روشن شده است. این تحلیل تلاش می‌کند که به بررسی و تحلیل این روند بپردازد و دلایل و عواملی را که به این افزایش التهابات منجر شده اند را بررسی کند.

تاریخچه ایران و سایر سازمان‌ها در خاورمیانه خاصیتی مشترک با هم دارند و آن هم تاریخ طولانی انقلاب و نیروی چرخشی است. ADL ایران پس از انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ تشکیل شد و هدفش دفاع از امنیت و عدالت در نظام جمهوری اسلامی ایران بود. از طرفی، سایر سازمان‌های موجود در منطقه، اغلب از سرنوشتی مشابه برخوردار هستند. نخستین تعارضات بین ایران و سایر سازمان‌ها در دهه ۱۹۸۰ رخ داد، هنگامی که ایران با عراق با درگیر شد و جنگی بزرگ بین دو کشور بدون از پیش بینی و شرطی گرفت و زبان‌ها و خشم بین ایرانیان و عراقیان را در آورد.

اما علت اصلی افزایش التهابات میان ADL ایران و سایر سازمان‌ها در خاورمیانه دلایل دیگری هستند. یکی از عوامل مهم تعارض منافع است. ایران به دنبال ارائه تحریم‌های فشرده بر علیه برخی کشورها است تا بتواند مطالبات خود را در عرصه بین‌الملل پی گیری کند. نیروهای مورد بررسی میان ADL ایران و سایر سازمان‌ها در خصوص اجرای سیاست‌های حکومت مخالف علیه یکدیگر متحد شده و این پیچیدگی‌ها را بیش از پیش کرده است.

عوامل دیگری نیز می‌توانند در افزایش التهابات میان ADL ایران و سایر سازمان‌ها در خاورمیانه نقش داشته باشند، مانند ایدئولوژی‌ها، اختلافات فرهنگی، مسائل سرمایه‌گذاری و همچنین توزیع قدرت در منطقه. برخی سازمان‌ها سعی می‌کنند منافع اقتصادی خود را در سرتاسر منطقه افزایش دهند، در حالی که دیگران سعی در حفظ صلح و استقرار امنیت منطقه دارند.

به طور خلاصه، افزایش التهابات میان ADL ایران و سایر سازمان‌ها در خاورمیانه نتیجه‌ای از تعارض منافع، ایدئولوژی‌ها، اختلافات فرهنگی و سیاست‌های مختلف است. راه‌حل اصلی برای کاهش این تنش‌ها و استقرار صلح در منطقه، یک رویکرد همکارانه و مذاکره است. این باید در مواردی که تعارض منافع ایجاد می‌کند، به عنوان راه‌حل قابل ملاحظه مورد بررسی قرار گیرد. تنها با اعتقاد به دیگران و رعایت مسائل حقوق بشر می‌توانیم به حفظ امنیت و استقرار صلح در منطقه خاورمیانه بپردازیم.
.
منبع : اجتم