دار تا چرخ، دلش قلمروِ اسرارَ ست
چشمانِ فلک،به نقطه ی پرگارَ ست
هرکس که از این دایره بیرون بزند
سر، روی تَنش هست، ولی بر دارَ ست
#سپیده_اسدی
#مهربان
امتیاز به این post
مطالب مرتبط:
- نقد یک دوستدار شطرنج بر شعر شطرنجی
- موکب کوچک ما
- دست دواگر
- گذر
- دوگانگی
- خلقت زدایی
- ابهام نادلپذیر
- شعر یا نظم؟
- انسجام و ساختمندی شعر
- حقیقتی پنهان
- صمیمی اما نارسا
- نامه ی سرانجام
- کوچ‌کردن به جهان عینیت‌ها
- پرتقال خونی
- آنِ شعر
- گم‌شدن معنا
- احساس کافی نیست
- ترانه‌های کودکانه
- در اهمیت شعر کوتاه
- باشه ولی استمرار معنا چی؟
- دوباره وزن
- ترس
- نمادگرایی بر بستر فراواقع‌گرایی
- برسازی «آنِ» ابتدایی
- سیاه مشق های اولیه
- صفر-صفر مساوی
- تناسبات معنایی و تصویری
- کیمیا سه
- پهلوان عشق
- مکتب میخانه
- معنای من
- بگو چه می‌بینی؟
- ببخشید که…
- شعر، شعر می آورد
- شاعری دشواری وظیفه
- تسلط بر زبان را جدی بگیرید
- عبور از ناهمواری‌های بیانی و زبانی
- مسلخ
- آتشفشان تب
- طعم تلخي ناب قهوه
- شاعرم من ،…شِمشِ آهن نیستم :
- آغاز دیگر…
- فراروی از غزل‌های انجمنی
- چند گام روشن رو به آفتاب
- گریز از برزخ
- التذاذ ادبی حق مسلم مخاطب است
- خون می‌چکد از تیغ نگاهی که تو راست
- پوشاندن لباس نو به معاني كهن
- در مسیر درست
- کاشتِ امروز، برداشتِ فردا
- چند پیشنهادِ بدیهی
- اقتصاد ادبی
- از کهن‌سرایی تا کهنه‌سرایی
- از آی آموزش آغاز کن!
- جای خالیِ تعاملِ دوستانه با زبان
- رنج نوشتن را باید به جان خرید
- در ابتدا تفنگ! در انتها پلنگ!
- تلاش‌های ساختاریِ مشهود
- کسب مهارت
- نظم اما نه‌چندان شیوا و استوار
- روز از نو، شعر از نو
- شاعری امروزی با شعرهایی نیازمند حک و اصلاح
- در نظم هم ناتوانید
- نیست هیچ بارانی اینجا (بندر نمی بارد) …
- و نتوانسته‌اید!
- تصویر را با شعر اشتباه نگیریم
- از شعر تا شعار
- بند
- موزون بودن کافی نیست
- تکمیل مقدمات و گذر از آن
- بخوان؛ به نام گل سرخ!
- تمرکز در اصل اتفاق اثر
- از کلمات امروزی باید درست و بجا بهره برد
- آثاری که از هرسو اشکال دارد
- گفتی خدا حافظ، تمامش کن
- توقف در ارزش واژگان و وجه هم نشینی آن ها
- فاصلۀ اندیشه تا کلام
- یا مکن با فیلبانان…
- انرژی آزاد شده و هدر رفتن آن
- تناسب‌ها رعایت نشده و…
دیدگاهتان را بنویسید