عنوان مجموعه اشعار : غزل
شاعر : سید شهریار موسوی

عنوان شعر اول : .
میهراسد ماهیِ مُرداب‌زی
از منِ تورافکنِ اِرعاب‌زی

قاب میگیرد تو را ای آفتاب!
شب به روی آب، ماهِ قاب‌زی..

نقشِ بر آب است زیباییِ تو!
ماه! این نقاشیِ اِعجاب‌زی..

نعششان بازیچهء خودکامی است
کرم‌های مردهء قُلاب‌زی

رقصِ خوشنودیست آیا ماهیان؛
پیچ و تابِ ماهیِ بی‌تاب‌زی؟!

سطحِ دریا نیز پیدا میشود؛
بختِ مرواریدیِ نایاب‌زی..؟!

زندگی پس چیست جز کابوسِ تور؟!
کاش بودم مثلِ رؤیا خواب‌زی

تا تو هستی، هستیِ من نیز هست
آب تا باشد نمیرد آب‌زی..

عنوان شعر دوم : .
تا شبی اشکِ خداوند به آوند رسید؛
گلِ باغِ ملکوتِ تو به لبخند رسید

ماه! شب‌های تو با شوریِ دریاچه گذشت
غم مخور حال که تلخندِ تو به قند رسید!

باز وَ اللّیل بخوان تا به نمازِ وَ الفَجر
موی خود را بِگُشا آیه به سوگند رسید

عشقِ ما چیست به جز سرخیِ اشکِ من و تو!؟
قطره‌ای بود که با شوق به اروند رسید..

عاشقِ صادقِ تو سوخت که روشن گردد؛
عشق از این‌همه آلاله به اسپند رسید..

عنوان شعر سوم : .
ساده‌ای! افتاده‌ای دنبالِ طوفان و سپس؛
از نفس افتاده‌ای سخت و نیافتاد از نفس..

باز خورشیدی شو و از باز تا کنجشکِ ناز؛
هرکه دل‌سرد است را آنی بشو فریادرس

هیچ‌کس عکسِ خدا را دیده در قابِ نگاه؟!
دیده‌ام..! روزی که بودی در کنارم بی‌هوس..

بغض میبارم بر این پائیزبرگی‌های خویش..
باغبانا! کاش ما را هم بفرمایی هَرَس..

طوطیِ شیرین‌سخن را تلخ‌کامی تا به کی..!؟
میچشی شیرینیِ آزادی‌ات را از قفس..

این دلِ دریاییِ من را هراس از مرگ نیست
غرق کن ماهیِ خود را بی‌ترحم در ارس..!