حـالا شده ای از این خیالت سرمست
در روزِ جَـزا چـه مـی کُنـی، ای تَردست

عنوان شعر دوم : رباعی ۲
پائـیـز، دگـر همیشه آزرده دل است
ویرانـگرِ بینوایِ از خود خِجِل است

داغی به دِلَش بُوَد زمستان چو رَسَد
میـلاد بهـارِ نو، شفایِ عاجل است

عنوان شعر سوم : رباعی ۳
بـر رویِ سَـرَم آمـده ای چون آوار
ناخوانـده تو مهمان مَنی در هر کار

هـرجا که رَوَم، تو هم در آنجائی باز
دنـیـایِ مـجـازی، ز تو هستم بیزار