طبیعت و جهان، بی تفاوت به خواست انسان به مسیر خود می رود. زمان چون رودی است که ما در آن متولد می شویم و در آن به جلو رانده می شویم و در آن می میریم. حیات فردی ما نقطه ای از هیچ در هیچ کیهان است که در مقیاس آنچه آن را به جلو می راند ناپیداست. در چنین هستی کوچک و ناپیدایی که در بستری از وقایع خارج از خواستها و حتی درک ما قرار دارند، حوزه اراده و آزادی ما در جهانی پر از آشوب کجاست؟
در جهانی چنین ورای اراده و خواست انسانی ما چگونه می توانیم بر چیزی از سرنوشت خود تسلط داشته باشیم؟
چگونه می توانیم نظمی از این آشوب پدید آوریم؟
در چنین جهانی چگونه می توان آزاد بود؟
سمینار دوم دوره فلسفه برای زندگی با عنوان فلسفه رواقی، نظم درونی و هنر آزاد زیستن به پاسخ این سوالات و همچنین چگونگی استفاده از اصول فلسفه رواقی در هنگام رویارویی با دشواری های زندگی مدرن امروزی می پردازد.
فلسفه رواقی برای پنج قرن یکی از نیرومندترین مکاتب فلسفی در یونان و روم بود و در جهان مدرن نیز تولدی دوباره یافته است و توجهی روزافزون و دوباره را به آن را می بینیم. فلسفه ای که می کوشد به ما بیاموزد هر چه بیشتر به آنچه در خارج از وجود و کنترل توست بها دهیم کنترل کمتری بر زندگی خود خواهیم داشت! و از همین رو بنیادی ترین وظیفه زندگی ما بر این توانایی ساده تمرکز دارد که بتوانیم تشخیص دهیم و از هم جدا سازیم. آنچه را در خارج از وجود ما در جریان است و کنترل بسیار اندکی بر آن داریم و آنچه را که در زندگی با اراده آزاد خود بر می گزینیم و بر آن کنترل داریم و بکوشیم تغییر دهیم آنچه را می توانیم تغییر دهیم و با آرامش بپذیریم آنچه را نمی توانیم تغییر دهیم و بکوشیم به آن اگاهی و خردی در زندگی دست یابیم که تفاوت میان این دو را درک کنیم!
این سمینار با این نیایش از مارکوس اورلیوس امپراطور و فیلسوف رواقی رومی آغاز می شود:
ای جهان هستی!
باشد که خود را هماهنگ یابم با هر آنچه در هماهنگی با توست!
و دریابم که آنچه در زندگی من هرگز رخ داده است نه زود بوده است و نه دیر!
زیرا همه چیز تنها در زمان مناسب تو رخ خواهد داد.
ای طبیعت!
همه چیز در زندگی من تنها میوه های فصل های گوناگون تو بوده اند!
همه هستی ها از توست و در توست و همه هستی ها سرانجام به تو باز خواهند گشت!