کاباره‌ها عموما محل تجمع و خوشگذرانی ثروتمندانی بود که با اتومبیل‌های آخرین سیستم بدان جا می‌آمدند تا علاوه بر تفریح و خوشگذرانی تصمیمات مهم فردا را اتخاذ کنند.
مشتریان این کاباره‌ها باید توانایی پرداخت صدها تومان خرج یک میز و شام چند نفره را داشته باشند، هزینه‌ای که از حقوق ماهیانه بسیاری کارگران و کارمندان بیشتر بود. تا بتوانند شاهد هنرنمایی خوانندگان محبوب خود از نزدیک باشند تا بتوانند شاهد رقص جمیله با تنی نیمه عریان و رقاصه‌های خارجی و داخلی و حرکات موزون و هوس‌انگیز آنها باشند.
در این کاباره‌ها گروه‌ها‌ی هنری و آرتیست‌ها‌ی صاحب نام خارجی و خوانندگان معروف ایرانی و خارجی، در جلب مشتری به رقابتی کشنده دست می‌زدند در این امر خود کاباره‌ها نیز رقابتی جان‌فرسا پیش رو داشتند که گاهی فجایع و ماجراهایی ناروا در تعاقب داشتند.
در پی خوشی‌ها و ساعات مفرح این نوع تفریحات، قتل‌ها و حوادث ناگوار نیز از روی مستی و روابط عاشقانه ناخواسته و خود خاسته رخ می‌داد. کاباره‌های تهران از ساعت هشت و نه شب شروع و یکی دو ساعت بعد از نیمه شب تعطیل می‌شدند. در این قبیل کافه‌ها، همیشه چند نفر یکه‌بزن و بزن‌بهادر که نقش ماموران خصوصی را (با هماهنگی پلیس محل) بودند که مشتریان مزاحم را با اردنگی از کافه بیرون بیندازند.
👇عضویت سریع در کانال iran stories👇
https://www.youtube.com/channel/UCVXYBCiphS9GLR7CxrqVFfw?sub_confirmation=1
در صورت مشاهده هرگونه کپی رایت و یا ارتباط با ادمین با این ایمیل در تماس باشید
bayadbedanimcrm@gmail.com
منبع
دیدگاهتان را بنویسید