«چو ایران نباشد تن من مباد»
تو ای خاک پربار ايران من
تو ای مظهر عشق و ايمان من
تو ای زادگاه نياکان من
تو ای مهد آزاد مردان من
به خاک تو بودست از دير باز
برابر حقوق سپيد و سياه
به دوران کوروش در اين بوم و بر
شده پايه ريزی حقوق بشر
ز هر تيره و قوم و کيش و نژاد
بود بينشان رشته ی اتحاد
چو ايران نباشد تن من مباد
بدين و بوم بر زنده يک تن مباد
جهان آفرين تا جهان آفريد
نياورد جز مهر و نيکی پديد
بد انديشی و کينه و دشمنی
بود خوی و کردار اهريمنی
ز پندار و گفتار و کردار نيک
هميشه پديد آيد آثار نيک
چو ايران ما مهد زيبايی است
بهين سرزمين اهورايی است
دلم می کند هر دم آهنگ تو
که ننگ است ماتم به فرهنگ تو
چو ايران نباشد تن من مباد
بدين و بوم بر زنده يک تن مباد
چنين ملت پاک گردن فراز
به يک جنبش تازه بودش نياز
بشد انجمن از دليران پارس
ز پاکان و روشن ضميران پارس
کز ايران زدايد نشان بدی
برافروزد آن پره ی ايزدی
سترون کند بذر ناپاک را
کند بارور از هنر خاک را
هنر دانش و رامش و شادی است
هماهنگی و صلح و آزادی است
چو ايران نباشد تن من مباد
بدين و بوم بر زنده يک تن مباد
@ahora_mazdai
دیدگاهتان را بنویسید