شاخص قیمت مصرف‌کننده یا CPI (Consumer Price Index)، یکی از مهم‌ترین شاخص‌های اقتصادی است که در بسیاری از کشورها، از جمله ایالات متحده آمریکا، برای اندازه‌گیری تورم و تغییرات قیمت‌ها استفاده می‌شود. CPI اندازه‌گیری می‌کند که در چه میزان قیمت‌ها در بازارها برای مصرف‌کنندگان تغییر کرده است. این شاخص با تحلیل تغییر قیمت‌های بالای گروهی از کالاها و خدمات مصرفی، به عنوان یک نشانگر عمده برای اندازه‌گیری تورم و تغییرات قیمت‌ها در اقتصاد استفاده می‌شود.

ساخت CPI در ایالات متحده آمریکا به وسیله بخش آمار بررسی کشور (Bureau of Labor Statistics) انجام می‌شود. نخستین قدم در ساخت این شاخص، تعیین سبدهای مصرف می‌باشد. برخی از کالاها و خدمات که به عنوان مصرف تلقی می‌شوند در سبد CPI قرار می‌گیرند. به علاوه، نسبت اهمیت داده شده به هر کالا و خدمت نیز تعیین می‌شود. به عنوان مثال، مصرف‌کنندگان بیشتر از پنجاه درصد درآمدهای خود را برای خرید نان، مسکن و حمل و نقل صرف می‌کنند؛ بنابراین، این آیتم‌ها مهمترین بخش‌ها در سبد CPI هستند.

در ادامه، داده‌های مربوط به قیمت‌های این کالاها و خدمات جمع‌آوری می‌شوند و با وزن دهی متناسب با اهمیت هر کالا و خدمت، به منظور محاسبه CPI استفاده می‌شود. برای جلوگیری از تغییر قیمت‌های ناشی از تغییر در کیفیت کالاها، از تکنیک تعدیل کیفیت استفاده می‌شود. این تکنیک بر اساس تعدیل تقریبی میزان تغییر قیمت‌ها در هر کدام از کالاها است و باعث اطمینان ما در مورد تغییرات واقعی قیمت‌ها می‌شود.

در پایان، CPI تحت روش‌ها و استانداردهایی به‌روزرسانی می‌شود، تا با بازتاب دادن تغییرات در نحوه مصرف در جامعه، دقیق‌ترین بررسی را ارائه دهد. عوامل مختلفی می‌توانند در تغییرات CPI تأثیرگذار باشند. به‌عنوان مثال، تغییرات در قیمت سوخت و انرژی، قیمت مسکن و حمل‌ونقل، تغییرات حقوق و درآمدها همگی می‌توانند عوامل مؤثر بر شاخص قیمت مصرف‌کننده باشند.

به طور خلاصه، شاخص قیمت مصرف‌کننده در ایالات متحده آمریکا با تحلیل تغییرات قیمت‌های گروهی از کالاها و خدمات مصرفی، توسط بخش آمار بررسی کشور ساخته می‌شود. این شاخص، به عنوان یک نشانگر اقتصادی مهم، تورم و تغییرات قیمت‌ها را اندازه‌گیری می‌کند و برای بسیاری از تصمیم‌های سیاست‌گذاری و تجارت اهمیت عظیمی دارد.
.
منبع : اجتم