پاگُشایِ سپیده دمان
پاگُشایِ سپیده دمان است؛
شورِ نگاهت!
امتیاز به این post
مطالب مرتبط:
- بی‌رمق
- فراق
- ایستاده برسر چندراهی
- کربلا
- رقص ارکان
- قدم اول : شناخت زبان
- پایان بندی های ویرانگر
- خنثا شدن تصویر
- تمرین، مطالعه…
- توجه به وزن
- اشیا
- پله‌پله تا روایت درست
- یک اتفاق خوش، شروع از سر خط
- اشعار کوتاه ۵۵
- دو شعر «زیبا»
- بودن یا نبودن مسئله این است!
- ذوق نیمایی
- غریبی
- هدف شعر
- خوشامد به شاعری که دیر، ولی درست آمده است
- وزن شعر نیمایی
- در مسیر شاعر شدن
- عشق و زندگی
- از خطابه تا شعر
- از این صدا غافل نشوید…
- انسجام در بافتار
- به تو كه فكر مي كنم…
- ردیف‌های خنثی
- تازه‌گویی و نوسازی
- افسوس
- تا عرشِ رحمن
- راه بندان
- هالۀ معناییِ کلمات
- باطل شد!
- ستاره
- شاعر مُرده
- بوی دلتنگی
- ذهن
- راه روشن در پیش
- نقد شعر شب
- مشق آثار بزرگان
- دو عصرانه
- خستگی در شعر
- رسيدن به كليتي منسجم
- خودکامه‌گان
- هنوز چرخ اختراع نشده است …
- هوشمند‌تر باشیم …
- سرشار
- انتخاب اولم
- رنگ زنانه در شعر
- دور از امروز
- در شعر به اصل فردی باید رسید
- شروعی شورمند
- “رقص گیسو”
- خیال و عاطفه
- زندگی را بنویس
- باید از نکات مثبت بهره برد و از اشکالات دوری جست
- بوریا و حریر
- برای مضمون‌پردازی بهتر
- رابطه انتخاب واژه و سرنوشت شعر
- مهارت بیشتر
- عناصر بی‌ربط را به شعر راه ندهید
- عشق های امروزی
- اشتیاق
- نه برای مخاطب جدی شعر امروز
- تجربیات خود را رها نکنیم
- رو به اعوجاج
- عناصر شعر، نسبت‌ها، کشف‌ها و …
- بخثی دربارۀ «استخدام» نشانه‌ها در ادبیات
- تجربه‌ای تازه
- خوداعترافی رها شده
- عاطفه‌سازی
- مشکل روایت
- تغزل و جزییاتی در شعر
- مضمون‌پردازی
- رود بی‌بستر
- وزن ابزاری در اختیار مولف است
- قول بده که جدی و از صفر شروع کنی
- لزوم رعایت اصول فنی در شعر
- پیمودن
دیدگاهتان را بنویسید