🔹چندی پيش خبری منتشر شد كه يكی از مناطق شهرداری تهران قراردادی را منعقد كرده كه چند صد واحد مسكونی ۲۵ تا ۳۵ متری را بسازد. هنوز خبر منتشر نشده بود كه وااسلامای عده‌ای بلند شد كه اين مغاير فلان سياست‌هاست، بايد خانه‌های بزرگ‌تر دراختيار مردم قرار دهيم، فرزندآوری چه می شود؟
🔹مهمان و صِلِه رحِم و… چه خواهد شد و هنوز صبح شام نشده بود كه خبر را تكذيب كردند تا مبادا عرش آرزوهای برخی به لرزه در‌آيد و خوشبختانه با تكذيب خبر، ساخت واحدهای آپارتمانی و ويلايی هزار متري در دستور كار آقايان قرار گرفت. نتيجه اين رفتار چه خواهد شد؟ طبعا بی مسكني و بدمسكني و چند درد بی درمان ديگر.
🔹آن روزی كه آپارتمان‌ها در شهرهای ايران ساخته شد خيلی ها می گفتند كی در آنجا زندگی خواهد كرد؟ امروز خيلی ها دارند خانه يك يا دو طبقه خود را می فروشند تا به آپارتمان بروند. اين نه فقط ناشی از الزامات زندگي جديد است، بلكه ضرورت‌های اقتصادی و اجتماعی نيز آن را تحميل می كند.
🔹 بنابراين فرصت را برای ساخت واحدهای آپارتماني كوچك از دست ندهيد. داشتن يك سرپناه ۲۵ متری هزار بار بهتر از نداشتن آن است. بهتر از نااميدی از داشتن يك سرپناه است. براي آمارسازی ساخت يك ميليون واحد مسكونی هم بهتر است. وظيفه اصلی خود را بايد در بهبود اقتصاد گذاشت.
🔹می دانيم كه زندگی در چنين واحد مسكونی سخت است، ولي سخت‌تر از آن نداشتن سرپناه است.
@akharinkhabar | akharinkhabar.ir