جنگ عراق و ایران، طولانی ترین و پر هزینه ترین جنگ بعد از جنگ جهانی دوم، جنگ که در سال 1980 آغاز و در سال 1988 به پایان رسید. اما برنده این اصلی این جنگ کدام طرف بود عراق یا ایران
مشکل اصلی بین عراق و ایران به سال های گذشته اطلاق میگردد. قبل از آغاز جنگ بین عراق و ایران 104 بار جنگ مرزی بین این دو کشور رخ داده بود. در سال 1968 حزب بعث به قدرت رسید. محمد رضا شاه پهلوی شاه ایران خواست از این بحران در عراق استفاده کند. شط العرب را که یکی از آب را های مهم صادرات نفت بود و با توافقنامه مرزی سال 1937 به عراق واگذار شده بود با حمایت ایالات متحده پس بگیرد. و با قدرت نمایی اعلان کرد که پیمان 1937 را لغو کرده و کانال را اشغال میکند. روابط دپلوماتیک دو کشور در سال 1969 بطور کامل قطع گردید. در سال 1973 روبط مجدد برقرار شد و توافقنامه الجزایر در سال 1975 امضا شد. بر اساس این توافقنامه مرز از عمیق ترین نقاط آب راه عبور میکند و کانال مورد استفاده هر دو کشور قرار میگرید. و مطابق این توافقنامه عراق روح الله خمینی را از خاکش بیرون میکند و در مقابل ایران ار حمایت کرد های شمال عراق، دست برمیدارد
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران، دولت جدید تشکیل شد. دولت جدید ایران خواستار رساندن انقلاب اسلامی در سایر کشور های اسلامی بود و این زنگ خطر برای صدام حسین بود و سایر کشورهای عربی بود. عراقی‌ها رؤیای رهبری جهان عرب را در سر می‌پروراندند و خمینی و انقلاب را مانع راه خود میدانستند.
از سال ۱۹۷۳ تا ۱۹۸۰ درآمدهای نفتی عراق افزایش یافت. این موضوع به عراق کمک می‌کرد تا خلاء ناشی از مرگ جمال عبدالناصر در صدر رهبری اعراب را پر کنند. زیرا مصر پس از پیمان کمپ دیوید نفوذ خود در میان اعراب را از دست داده بود. و رواح الله خمینی و نظامش در حقیقت موانع بزرگ برراه صدام بود. عراق از زمان عبدالکریم قاسم، خوزستان را بخشی از عراق می‌دانست که توسط حکومت عثمانی به ایران تقدیم شده بود و به همین دلیل از تجزیه طلبان خوزستان حمایت می‌کرد. حمایتی که با قرارداد الجزایر برای مدتی متوقف شده‌بود. صدام میخواست خوزستان را به عراق ملحق سازد به این اساس به شورشیان داخل ایران کمک های نظامی میکرد تا در مقابل دولت شورش برپادارد. در مقابل ایران از شیعه های عراق حمایت میکرد و برای برندازی رژیم صدام به کردهای عراقی کمک نظامی میکرد.
هنوز چند روز از انقلاب نگذشته بود و مردم دنبال آرامش بعد از انقلاب بود. در بخشی های از مناطق مرزی گروه های برای جدا کردن ایران فعالیت مسلحانی را شروع کردند. برخی گروه ها در مقابل ارتش حمله میکردند که چرا ارتش جلو گروه های جدایی طلب را میگیرد. نیروهای جدایی طلب میخواستند ارتش را از مناطق همانند کردستان بیرون برانند. تا بتواند برنامه های خود را بدون حضور ارتش پیش ببرند. گروه های سیاسی چپ گرا در ایران خواستار لغو ارتش در کشور بودند.
صدام حسین، از وجود یک همسایه انقلابی شیعه در مرزهای شرقی خود احساس خوبی نداشت. پس از اعدام سید محمد باقر صدر روحانی شیعه عراقی توسط صدام، روح الله خمینی باردیگر برقیام مردم و ارتش عراق، علیه صدام تاکید کرد.

صدام محاسبه کرده بود که ارتش ایران به دلیل انقلاب، بازنشتگی فرماندهان ارتش و تحریم های جهان علیه ایران برخلاف گذشته توان مبارزه با ارتش منظم عراق را ندارد که این محاسبه هم در مورد ایران دقیق بود. نا آرامی های مختلف داخلی توان زیادی از ارتش را مشغول داخل کشور ساخته بود و گروه های سیاسی متعدد خواستار انحلال ارتش بودند. با این حال نگرانی ارتش محدود به عراق نبود. شوروی در افغانستان حمله کرده بود و عملا شمال ایران در تهدید بزرگ قرار داشت. اما در مقابل، صدام حسین حمایت دو ابر قدرت آمریکا و شوروی را به همرا داشت. کشور های عربی هم کمک های مالی به صدام حسین در جنگ ایران میکرد.
در مجموع عواملی که از سوی طرف ایرانی موجب تحریکات حکومت بعث و صدام حسین برای ورود به جنگ ایران شد
• پیام‌های تحریک آمیز علیه صدام پس از اخراج ایرانیان مقیم عراق
• دعوت از ارتش عراق برای براندازی نظام صدام حسین از سوی خمینی
• دعوت از دول اسلامی برای انجام اقدامات علیه رژیم بعثی
• بی اعتنایی به تحرکات عراق که بانگ جنگ داشت و عدم انجام اقدامات بازدارنده

عراق مدعی بود که وارد یک جنگ دفاعی شده و از حق مشروع خود برای دفاع از حاکمیت و تمامیت ارضی و بازپس‌گیری اراضی خود با توسل به زور استفاده می‌کند. آن‌ها معتقد بودند که حکومت ایران تمام راه‌های حل مسالمت‌آمیز اختلافات دو کشور را مسدود کرده‌است.
ارتش عراق در آغاز جنگ، یک ارتش کاملاً وابسته به شوروی بود. ۸۵ درصد از تجهیزات این ارتش، طی ۵ سال پیش از جنگ از شوروی وارد عراق شده بود. صنایع نظامی فرانسه دومین صادرکننده تجهیزات و ادوات نظامی به عراق بودند. پس از این دو کشور، کشورهایی مانند برزیل، اسپانیا و ایتالیا قرار داشتند.
در طول دهه هفتاد میلادی، ایران یکی از بزرگترین واردکنندگان تجهیزات نظامی بود. بخش عمده‌ای از این تجهیزات پیشرفته همچون هواپیماهای اف-۱۴، تجهیزات الکترونیکی و موشک‌های فونیکس از ایالات متحده وارد می‌شد. آلمان غربی در ساخت بزرگ‌ترین زرادخانه اصفهان مشارکت داشت و انگلستان به ایران اسلحه می‌فروخ
برای دیدن گزارش های بیشتر با ما بپیوندید:
👇👇👇👇👇👇👇👇👇
Youtube:
https://www.youtube.com/@OneMediaPlus/videos
Instagram:
https://www.instagram.com/onemediaplus/
Tiktok:

@onemedia.plus

#onemediaplus #one_media_plus #Samim #hussaini #onemediaplus

برای هرگونه ارتباط و اطلاعات به ما ایمیل بزنید:
ایمیل آدرس:Samim.journal@gmail.com

Email us for any communication and information:
E-mail: Samim.journal@gmail.com

Link to our news page:
https://www.facebook.com/One-media-news-193004567951317