عنوان مجموعه اشعار : نفس های زندگی
شاعر : نجمه انعامی

عنوان شعر اول : خاطرات
چندیست همه چیز عوض شده است
اصلا بعضی چیزها عوضی شده اند
پرچم های بالای پل با افاده پا روی میله ها گذاشته اند
درخت ها بی هدف کنار خیابان ها ایستاده اند
تیرهای چراغ برق که عصا قورت داده و ناراحت
سیم های برق را با دست هایشان بالا نگه داشته اند
حتی لهجه قطرات باران هم عوض شده است
برق نگاه اشکها هم تغییر کرده است
ومن
عجیب دل تنگ شده ام
برای آن خانه قدیمی که در آن
تیرهای چوبی
سقف های کاهگلی را روی سرشان میگذاشتند
برای آن حوض های آبی که به ماهی های کوچک قرمز
آب تعارف می‌کردند
برای آن گلدان های سفالی شمعدانی که دست به دست هم کنار باغچه ایستاده بودند
برای آن سنگفرش های آجری کف حیاط که ساکت نشسته بودند و بازی بچه ها را نگاه می‌کردند
برای صدای قدم های عصای چوبی پیری
که دیگر نیست
و تا ابد ردپای دلتنگی اش
روی تک تک نفس هایم
خواهد ماند

عنوان شعر دوم : یلدا
انار پالتوی چرمی اش را درآورده
و دانه های قرمز سخاوتش را
در کاسه های کوچک بلوری
تعارف میکند
کدوی ملتهب تب دار
گلو صاف می کند و
حافظ میخواند
شکلات ها با لباس های پر زرق و برق
به میوه ها فخر می فروشند
و چیپس ها
این سیب زمینی های تازه به دوران رسیده
کنار پفک های شوریده حال با افاده نشسته اند
پف فیل ها یکدیگر را هل می‌دهند
و نخودچی کشمش ها با وقار
قصه بلند یلدا را تعریف می‌کنند

عنوان شعر سوم : مادر
نگاهت که می کنم دلم می سوزد
برای تو
برای چشمان بسته خوابت
اصلا برای خوابت که نمی دانم کابوس است یا رویا
کابوس شکلات های فراری
یا رویای مادری شیرین
چقدر طفلکی هستی
چقدر
چقدر واژه مادر تنها مانده در من
چقدر من مادر مانده ام در واژه
چقدر درمانده واژه های وامانده شده ام
وامانده ام در واژه های درمانده
نمی دانم پایان این صف بلند واژه
شعر است
یا این واژه ها برای پایان شعر صف کشید اند
چقدر این واژه در هر سطر تکرارشده است
گویی هر سطر تکرار واژه ها شده است
چقدر مهمل روی کاغذ نشسته است
این کاغذ ها ی مهمل در نگاهم می سوزند
اه
دنبال چشمان بسته خواب تو بودم
صدای خواب چشمانت
نفس خسته ام را خواب کرد
نمی دانم این خواب کابوس است یا رویا
چقدر طفلکی هستی تو
چقدر این چقدر قدر دارد
من که نمی دانم چقدر