عنوان مجموعه اشعار : کولکزار
شاعر : حسین صادقی
عنوان شعر اول : من پشت در جامانده ام
در پرتی حواس
سیاهی موهام از دستم افتاد
میان انبوهیِ چروک ها
من اما تکان میخورم هنوز
روی پاهای مادرم
و کولکزار * را میدوم
با کتانی لالایی های ابریشمیش
کوریِ گره کوکهای آستینم را
به دندان می کشم هنوز
آدورهایِ* کَرت *یونجه را آسیمه سر میکنم
با لختی پاهام
جیغ می کشد بی چارقدیش را
زن همسایه
آنگاه که دیوار را میدوم
به دنبال گنجشک پرناک*
ناخن های بلند
خودکار میگذارند لای انگشتانم
مشق های ننوشته ام
کف دستم میخورد
و فاطمه روی نیمکت اول
می خندد دستهای زیر بغلم را
آه فاطمه
فاطمه ی خانم اجازه؟
فاطمه ی بیست
فاطمه ی نیمکت اول
فاطمه ی پسر نیمکت آخر
دمپایی هام لای تایر
هنوز دارند کوچه فاطمه را می دوند
کاهگل ها را می دوند
گندمزار را
رج های قالی را
من را
من را
من را
می دوند
باید به کفش هایم برگردم
من پشت در جامانده است.
کولکزار : پنبه زار
آدور : نوعی خار
کرت : بخشی از مزرعه
پرناک : پرنده ای که تازه پرواز کردن را یاد گرفته است
عنوان شعر دوم : دختر دهاتی
گندمها را شانه زده بود
خال تازه کشیده بود برای کفشدوزکها
و پشت سر قاصدک هایی که در گوششان
باباطاهر ریخته بود
آب می ریخت
این دختر دهاتی پسرش
شاعر خواهد
عنوان شعر سوم : قصه
در رگهای سیم ها
جاری بودم
بر شاخه های کاج برفینه
پنجره های باز
در خاطرم بود
و گونه های ایوان گندمگون…
باقی قصه بماند بر روی سیم آخر
صدایم میزند سنگی دست آلود
کجاست گنجشکی
که جیکش درآمده بود.
دیدگاهتان را بنویسید