“آقا مژدگانی بده، ماشینت پیدا شده”

۸ ماه بود که منتظر شنیدن این خبر بودم. یعنی روزی که از بیمارستان بهمن پس از جراحی سنگین همسرم خارج شدیم تا چهارشنبه ۳ دی ماه. نکته جالب توجه این که خبر را در روزی به من دادند که ۲ روز قبلش چک خسارت به مبلغ ۶۸ میلیون را از بیمه ایران دریافت کرده بودم. چکی که بعد با پرس و جو و طبق مستندات پلیس آگاهی پی بردم خودروام چند ساعت پیش از صدور آن پیدا شده بوده است.

این شروع ماجرایی بود که در نتیجه پیگیری آن پی بردم که چگونه تفسیر دل‎به‎خواه و یک طرفه بیمه‌گر از یک تبصره موجب وارد آمدن زیان جدی به ما و امثال ما می‌شود و محلِ تحصیل سود جدی ناجوانمردانه برای بیمه‌گر. چگونه؟ ادامه ماجرا را بخوانید تا دست‌تان بیاید:

یک هفته قبل از سرقت، بیمه بدنه ماشینم را تمدید کرده بودم. قیمت روز خودرو در آن مقطع چیزی حدود ۸۰ میلیون تومان بود که محض احتیاط و به سفارش نمایندگی این مبلغ را ۸۵ میلیون درج کردیم. پس از سرقت، به سراغ تشکیل پرونده رفتم و طبق اعلام بیمه‌گر، متوجه شدم که برای دریافت خسارت بایستی ۳ ماه از تاریخ سرقت گذشته باشد.

۳ ماه از ماجرا که گذشت (همانطور که یقیناً می‌دانید) قیمت خودرو چیزی حدود ۲ برابر قیمت مندرج در بیمه نامه شد. از آن جایی که مبلغ خسارت به کمتر از نصف رسیده بود و پروسه شیمی‌درمانی همسرم ادامه داشت، صبر پیشه کردیم و امید را زنده نگه داشتیم که ماشین پیدا خواهد شد. نکته قابل تامل اینکه در این مدت هیچگونه اجازه صدور الحاقیه به بیمه‌گذار داده نمی‌شود.

القصه پس از تماس پلیس آگاهی، به سراغ بیمه رفتیم و با استناد به این که اولا خودرو مطابق مستندات قبل از صدور چک کشف شده بوده و دوم این که هنوز از نشستن پول در حساب، ۲۴ ساعت هم نگذشته، راه به جایی نبردیم؛ درست مثل اینکه با فروشندگانی مواجیهم که کالایی را فروخته‌اند و به هیچ وجه حاضر نیستند که از سودشان بگذرند و آن را مرجوع کنند!

تبصره‌ای حمایتگر با تفسیری سودجویانه
با چند تن از وکلا در این باره مشورت کردیم و متوجه شدیم که قانون‌گذار در این خصوص تبصره‌ای را تصویب کرده که از بیمه‌گذار حمایت می‌کند: “ماده ۱۹ تبصره ۵ مبنی بر این که اگر خودرو قبل از یکسال پیدا شود بیمه‌گر موظف است خودرو را فروخته و مبلغ را پس از کسر مبلغ پرداختی به بیمه‌گذار عودت دهد.”

وقتی ماجرا دردناک‌تر می‌شود که بدانیم بیمه‌گر این قانون را تفسیر دل‌به‌خواه و یک‌سویه کرده و بر مبنای آن تفسیر عمل می‌کند؛ اینگونه که مجاز است خودرو را به هر قیمت بفروشد و تنها به مقدار فرانشیزی که از بیمه نامه مشتری کم کرده بود، به وی عودت دهد. یعنی خودروی من را به قیمت روز به دو برابر قیمت ثبت شده در بیمه بفروشد و تنها مابه التفاوت مبلغ ثبت شده و مبلغی که به من داده‌اند را پرداخت کند! یعنی باقی ۸۵ میلیون تومانی که در بیمه نوشته بود و تنها ۶۷ تومانش را پرداخت کرده بودند، بپردازد: چیزی حدود ۱۷ میلیون.

این در حالی است که الباقی مبلغ فروش خودرو بنده چیزی حدود ۷۰-۸۰ میلیون است. در حقیقت روح این قانون این است که بیمه‌گذار زیان نبیند، اما با چنین تفسیری، به محل تحصیل سود بیمه‌گر شده است، به این صورت که از محل یک فقره بیمه بدنه چیزی حدود ۸۰ میلیون سود عایدش می‌شود در حالی که چیزی در همین حدود زیان بیمه‌گذار شده.

سارقین و بیمه به یک اندازه خسارت می‌زنند؟
طنز تلخ ماجرا اینجاست که اگر ماشین را بیمه بدنه نکرده بودم، اکنون نهایتا خسارت وارده به بنده تنها به میزان صدمه‌های خودرو در نتیجه سرقت بود (که تقریباً ناچیز است) و حتی در حالت بدتر، با فرض این که خودرو پیدا نشده بود نیز، باز هم به همان میزان ۸۰ میلیون زیان کرده بودم که اکنون با برخورداری از بیمه بدنه زیان کرده‌ام. یعنی اگر به انتظار بیمه ننشسته بودم و سعی کرده بودم شخصاً ماجرا را در همان اردیبهشت ماه جبران کنم، با همان مبلغ ۸۰ میلیون می‌توانستم خودرویی مشابه تامین کنم و اکنون هم برای تامین خودوریی مشابه نیز باید همین ۸۰ میلیون را به خسارت پرداخت شده اضافه کنم. این در حالی است که بیمه ایران از این قرارداد چیزی حدود ۸۰ میلیون سود به دست آورده است! …”
tabnak

واکنشی از توییتر:
لازمه بگم که اولا بیمه‌گذار می‌تونه پوشش تکمیلی نوسان قیمت خودرو رو موقع بیمه بخره و دوم این‌که خسارت سرقت بعد از ۲ماه پرداخت می‌شه نه ۳ماه. پیام منترشده یا واقعیت نداره و یا به شکل نادرستی روایت شده.
bertrandRc
#بیمه #سرقت_خودرو #دزدی_ماشین
📡 @VahidOnline