پس از کودتای ۲۸ مرداد که افول احزاب سکولار اپوزیسیون آغاز شد (جبهه ملی و حزب توده) و کم کم جریانات اسلامی جای خالی آنها را پر کرد،ش این اتفاق در کردستان نیفتاد. مجموعه حوادث زیر باعث شد که حزب دمکرات کردستان زنده بماند و حتی کومله هم در جنبش کردستان ظهور کند؛

یک: انقلاب عراق و مطرح شدن مجدد مسئله حقوق کوردها در این کشور (۱۳۳۷)

دو: تاسیس رادیو کوردی بغداد که منجر به واکنش شاه و دستور تاسیس رادیو کوردی کرمانشاه شد (۱۳۳۸)

سه: تبدیل شدن کردستان عراق به پناهگاهی برای اعضای حزب دمکرات کردستان ایران جهت فرار از دست ساواک و حفظ ارتباط اعضای مقیم کردستان عراق با سایر اعضا در داخل ایران (از ۱۳۴۱)

چهار: به اوج رسیدن جنبش کردستان عراق به رهبری مصطفی بارزانی و تاثیر آن بر افکار عمومی کردستان ایران (از ۱۳۴۲)

پنج: شروع مبارزه مسلحانه کردستان ایران به رهبری کمیته انقلابی حزب دمکرات کردستان ایران (۱۳۴۷-۱۳۴۶)

شش: تاسیس کومله به عنوان یک سازمان مارکسیست کوردی که جوانان مارکسیست در کردستان جذب جریانات چپ سراسری نشوند (۱۳۴۸)

هفت: به نتیجه رسیدن مبارزات کردستان عراق و تصویب خودمختاری و تغییر قانون اساسی عراق (۱۳۵۰)

هشت: بازگشت دکتر قاسملو از اروپا به کردستان عراق و سازماندهی مجدد حزب دمکرات در کنگره سوم این حزب، تقویت ارتباط اعضا مقیم کردستان عراق با اعضا و هواداران داخل ایران (۱۳۵۱)

نه: تاسیس اولین ایستگاه تلویزیون کوردی در کرکوک، استقبال افکار عمومی در کردستان ایران از آن و متعاقبا دستور شاه برای تاسیس تلویزیون کوردی در سنندج و مهاباد (۱۳۵۲)

ده: آزادی زندانیان سیاسی کورد به عنوان قهرمانان ملی که بعضی از آنها قریب ۲۵ سال را در زندان سپری کرده بودند (از زمستان ۱۳۵۶)

یازده: بازگشت اعضای رهبری حزب دمکرات کردستان به داخل کردستان ایران چهار ماه قبل از انقلاب از جمله خود دکتر قاسملو هم برای سازماندهی و رهبری انقلاب در کردستان (مهرماه ۱۳۵۷)

مجموعه این تحولات باعث شد که در پی انقلاب ۱۳۵۷، نه تنها خمینی و اسلام گراها جایگاهی در کردستان نداشته باشند که در ۱۲ اسفند ۱۳۵۷، در طرح سی ماده‌ای خودمختاری کردستان بر جدایی دین از دولت و برابری همه مذاهب در برابر قانون تاکید کردند. شوکی که هنوز پس از ۴۴ سال جمهوری اسلامی توان هضم آن را ندارد.