ارغوان شاخه هم‌خون جدا مانده من
Erguvan! Yalnız kalışımın kardeşi!
آسمان تو چه رنگ است امروز؟
Göğün ne renktir bugün?
آفتابی است هوا؟
Güneşli midir hava?
یا گرفته است هنوز؟
Yoksa hala kapalı mıdır?
من در این گوشه که از دنیا بیرون است
Ben dünyanın dışındaki bu köşede
آفتابی به سرم نیست
Tepemde ne bir gök var
از بهاران خبرم نیست
Ne de baharlardan haberim

اندر این گوشه خاموش فراموش شده
Bu unutulmuş kuytu köşede
یاد رنگینی در خاطرمن
Zihnimdeki renkli hatıralar
گریه می انگیزد
Ağlatıyor beni
ارغوانم آنجاست
Erguvan’ım oradadır
ارغوانم تنهاست
Erguvan’ım yalnız
ارغوانم دارد می گرید
Erguvan’ım ağlamakta

…….
ارغوان
Erguvan!
این چه راز ی است که هر بار بهار
Bu nasıl bir sırdır ki her seferinde bahar
با عزای دل ما می آید؟
Yüreğimin kederiyle geliyor

ارغوان
Erguvan!
تو برافراشته باش
Sen yüksel(büyü)!
تو بخوان نغمه ناخوانده من
Sen söyle söylenmemiş şarkılarımı
ارغوان
Erguvan!
ارغوان
Erguvan!