“مراحل طبخ “خروس فسنجان” بدین صورت است که عرض می‌کنم:
گَمَجی سفالی را به قدر کافی آب ریزند و بر اجاق نهند و خروسی جوان و فربه را قطعه قطعه کرده، به نمک و فلفل تازه سابیده، با اندکی زردچوبه طعم دار کنند و با یک عدد پیاز درشت زرد درون گمج بار نهند. یک ساعتی که گذشت و خروس پخته گشت، پیاز و خروس را از گمج خارج کرده، دو مشت گردو تازه چین را که در انتهای فصل تابستان به بار می‌نشیند با چرخ دستی یا “نمک یار” می‌سابند و اندکی تفت دهند، به درون گمج ریزند تا گردو در آب پخته گردد و به آن ربّ انار ترش اضافه کنند و این خورش دلربا را به حال خود گذارند تا قُل زند و قُل زند و قُل زند… تا بدان جا که رنگش تیره گردد. حال تکه های خروس پخته را درون فسنجان اندازند تا در آب فسنجان بیشتر بپزد و طعم ترشی گیرد، دوباره تکه های خروس را خارج کنند و در گوشه ای گذارند و شعله را کم کنند تا فسنجان به آرامی غلیظ گردد و جا افتد، کمی پیش از پایان کار، “کَچَ” (کفگیر آهنی) را بر آتش نهند تا رنگش رو به سرخی رود، سپس کفگیر گداخته را درون آب فسنجان اندازند تا خورش رنگش رو به سیاهی نهد و آهن خوراک متعادل گردد و این کار را چند بار تکرار کنند. حال که فسنجان غلیظ و سیاه گشت، تکه های خروس را دوباره بدان اضافه کنند و در کنار برنج کته (درست آن است که اندکی دودی باشد)، ماهی سفید دودی، تُرب سیاه و فلفل سبز میل کنند. چه بهتر که روزی بارانی و هوا اندکی رو به سردی باشد.”
.
نوشته شده توسط:
@morri_ratines
…………………………………………………..
…………………………………………………..
شعر: آرش منصف، محمد موسوی
.
گیتار بِیس: مازیار خَوّاجیان
.
طراح کاوِر: مجید حیدری
.
مَسترینگ: سینا طالبی
.
.
* با تشکر از Tenzu Music برای حمایت بی دریغ.

منبع توسط Moody Moussavi