چه چیزی بیش از 4000 پوند وزن دارد، در جزیره ای دورافتاده زندگی می کند و فقط در فصول خشک هند می تواند با قایق سفر کند؟ پاسخ: پنج مجسمه سنگ آهکی باستانی که باید به نحوی به نیویورک برسند – از طریق جعبه، بارج شناور، کشتی بر فراز رودخانه کریشنا و کامیون به فرودگاهی در حیدرآباد.

حالا تدارکات مربوط به حمل و نقل 120 شی کمیاب دیگر بودایی را تصور کنید – که ده ها مورد از آنها هرگز هند را ترک نکرده بودند و بسیاری با موانع خاص خود – به موزه هنر متروپولیتن تا حدودی متوجه چالش هایی خواهید شد که متصدیان نمایشگاه جدید با آن روبرو هستند:درخت و مار: هنر بودایی اولیه در هند“

اسپویلر: همه اشیا خود را به Met رساندند، جایی که مجسمه‌های حکاکی‌شده روی سنگ مانند شمع‌ها در مقابل دیوارهای زغالی تیره گالری‌ها می‌درخشند. نور زرد ملایم خطوط زمین و صخره را روشن می کند که قرن ها مورد احترام بوده است، همه بخشی از یک تجربه طراحی شده برای الهام بخشیدن به نشخوار فکری و پیام ساده بودا: شفقت.

تضمین وام از پنج کشور برای آثار مذهبی مربوط به قرن پنجم قبل از میلاد مستلزم ظرافت دیپلماتیک، راه‌حل‌های دقیق و اسناد فراوان بود. حتی مراقبه‌ای‌ترین هنرها نیز به شاهکارهای حرکتی و پیش پا افتاده نیاز دارند: نقطه‌گذاری روی علامت‌های “i” و عبور از “t”.

جان گای، متصدی هنر آسیای جنوبی و جنوب شرقی در Met، که هشت سال پیش برنامه ریزی این نمایشگاه را – با پشتوانه دهه ها تحقیق – آغاز کرد، گفت: “این بزرگترین مجموعه از آثار باستانی هند است که در بیش از یک نسل اتفاق افتاده است.” بدیهی است که ما به شدت احساس امتیاز می کنیم.

گای گفت: “چهار پرواز به JFK با تعداد زیادی مجسمه وارد شد.” این به طور دقیق 36737 پوند یا 18.37 تن است.

این نمایش به سخاوت وام دهندگان در سراسر هند، ایتالیا، ایالات متحده، انگلستان و آلمان بستگی داشت و کارهای مقدماتی شامل سال ها بازدید از سایت برای ایجاد اعتماد و روابط بود. تنها در داخل هند، مذاکرات شامل دولت مرکزی، وزارت فرهنگ، سازمان باستان شناسی هند، موزه ملی و شش دولت ایالتی بود. در جریان گفتگوها، نظر سه سفیر ایالات متحده در هند و دو سفیر هند در ایالات متحده مورد بررسی قرار گرفت.

دیپلماسی اخذ وام از دولت های خارجی فرآیندی حساس است. در سال 1996، تنها چند هفته قبل از Met’sشکوه های امپراتوری چین«نمایش معترضین نشان داده شده بیرون از موزه کاخ ملی در تایپه، تایوان، از موزه می‌خواهد آثار هنری را که قرار است به نیویورک بروند، خودداری کند. در نهایت مقامات دولتی تایوان 23 اثر را پس گرفتند.

تعداد کمی از امانت‌های این نمایش Met، که شامل کنده‌کاری‌های پیچیده از روسری‌های شاهزادگان، ستون‌های شعله‌ور و صحنه‌هایی از عبادت هیجان‌انگیز است، قبلاً در خارج از هند دیده شده‌اند، و از آن‌هایی که سفر کرده‌اند، بیشتر آنها برای یک نسل یا بیشتر به نمایش گذاشته نشده‌اند. بسیاری از نمایشگرها دارای پانل هایی از استوپاها، گنبدهای یادبود مذهبی هستند که بقایای بودا پس از سوزاندن را به همراه سایر مواد معنوی در خود جای داده اند.

مذاکره درباره وام آثار باستانی نیز با دست و پنجه نرم کردن موزه Met و دیگر موزه‌ها ظریف‌تر شده است. تاریخچه مصنوعات در حال حاضر در اختیار آنها است. بسیاری از کشورها با شدت بیشتری به دنبال بازگرداندن اقلام هستند و سال گذشته بازرسان نیویورک کشف و ضبط آثار غارت شده ای به ارزش بیش از 13 میلیون دلار از موزه. Met اخیراً اعلام کرد طرحی برای استخدام یک تیم تحقیقاتی منشأ و بررسی دارایی های آن.

نمایشگاه بودیسم قرار بود در نوامبر 2020 افتتاح شود، اما همه‌گیری ویروس کرونا آن را عقب انداخت و تا زمانی که Met به برنامه‌ریزی خود در سال 2022 بازگشت، بسیاری از افرادی که در مذاکرات قبلی شرکت داشتند با دروازه‌بان‌های جدید جایگزین شدند. گای گفت: «بنابراین ما برای رسیدن به عقب ما رکاب زدن زیادی داشتیم.

اگرچه قرار بود این نمایشگاه سه سال پیش اجرا شود، اما افتتاحیه آن اکنون با هفتاد و پنجمین سالگرد استقلال هند از امپراتوری بریتانیا در جشن دموکراسی این کشور گره خورده است.

در همان زمان، نخست وزیر نارندرا مودی و دولت او روبه رو هستند بررسی موشکافانه برای تبعیض علیه گروه های اقلیت، از جمله اتهاماتی که آنها دارند سوخت و چشم بسته به خشونت ضد مسلمانان (در افتتاحیه مطبوعاتی نمایشگاه، یکی از مقامات هندی بازدیدکننده، دکتر هاری کریشنا، نماینده وزیر ارشد در ایالت جنوبی آندرا پرادش، از ارزش بودایی خشونت پرهیز کرد، اما به هیچ رویداد اخیر در کشورش اشاره نکرد).

این بدیهی است که جشن هیچ دولت خاصی نیست. مکس هولینمدیر و مدیر اجرایی موزه در مصاحبه ای گفت. “این جشن فرهنگ هند است.”

موزه به پیام انعکاس مراقبه به عنوان هسته اصلی نمایشگاه “درخت و مار” اشاره می کند. در افتتاحیه در گالری های خنک و کم نور، پنج راهب از ویهارا بودایی نیویورک نمایش را با شعار، کم و هیپنوتیزم برکت داد.

گای گفت: «برای ما، این نمایشگاهی است که آموزه‌های بودا و شفقت نسبت به موجودات زنده، مراقبت از محیط‌زیست را تجلیل می‌کند. و بله، البته در یک چارچوب سیاسی تر وجود دارد، و مانند هر کشوری که پیچیده است، اما برای ما این لحظه بسیار ویژه ای است که یک سنت هنری بزرگ را جشن بگیریم و یک دین بزرگ را گرامی بداریم.

با فری و بارج

شاید پیچیده ترین سفرهایی که این آثار نادر انجام می دهند، مربوط به پنج مجسمه آهکی و پانل های استوپا بود که باید از رودخانه کریشنا عبور می کردند. مجموعه قرن سوم پس از میلاد از جزیره ناگارجوناکوندا، در ایالت جنوبی آندرا پرادش، موضوع دو سال مذاکره بود.

اقلام تکی بزرگ بودند – ارتفاع یک پانل بیش از شش فوت و طول دیگری بیش از هشت فوت است – و هنگامی که آنها به سرزمین اصلی رسیدند، مجبور شدند با کامیون به فرودگاه حیدرآباد برای پرواز به دهلی نو و سپس نیویورک منتقل شوند.

کارت وحشی دیگر؟ آب و هوا. موزه باستان‌شناسی محلی که در آن نگهداری می‌شد درهای خود را به روی عموم در طول فصل باران‌های موسمی می‌بندد، زمانی که عبور از آب‌های طوفانی ناامن تلقی می‌شود و سرویس کشتی متوقف می‌شود. در مبارزه با زمان، ترانزیت بزرگ آثار باستانی در ژوئن اتفاق افتاد، درست قبل از اینکه شرایط در ماه جولای خیس و باد باشد.

زیر قفل و کلید

گای گفت که دو تا از این مصنوعات – میله‌های متقاطع یک دروازه تشریفاتی که صحنه‌هایی از زندگی بودا حکاکی شده است – پیش از این هرگز در معرض دید عموم قرار نگرفته بودند، حتی در هند. آنها تنها در سال 2002 از سایت صومعه بودایی Phanigiri در بالای تپه حفاری شدند و متعاقباً به روستای پایین تپه منتقل شدند و در یک انبار قفل شدند.

در آنجا مراقبت از طاق ها به عهده یک نفر بود: یکی از اعضای ارشد جامعه روستا که نگه داشتن کلید را به عهده داشت. به مدت دو دهه، این مرد مراقب اشیای باستانی بود و آنها را فقط با مجوز رسمی از اداره باستان شناسی ایالتی و همراهی یکی از کارکنان، در معرض دید محققان قرار داد.

اجازه آوردن میله های عرضی به Met چندین سال مکالمه با وزارت فرهنگ ایالت، بخش باستان شناسی، یک دهیار و یک نماینده محلی پارلمان طول کشید. بالاخره وام تضمین شد.

گای گفت: «این به تأمل زیادی نیاز داشت، بحث های داخلی زیادی.

مجوزها و مجوزهای بیشتر

هر زمانی که عاج از مرزها عبور کند، پیچیده است. این اقدام مستلزم طیف وسیعی از مجوزها، از جمله مجوز بین المللی صادر شده تحت یک توافق بین بیش از 100 کشور که قوانین تجاری را برای حفاظت از گونه های در معرض خطر اجرا می کنند. سپس مجوزهای واردات و صادرات انفرادی به تفکیک کشور و تخصص‌های لازم از مراجع دانشگاهی وجود دارد.

برای نمایش یک مجسمه عاج 10 اینچی از یک یاکشی هندی – روح طبیعت زن که به طور شگفت انگیزی در سال 1938 در حفاری در پمپئی پیدا شد – به 18 ماه کاغذبازی نیاز داشت. این بقایای تجارت زمینی و دریایی بین شبه قاره هند و امپراتوری روم در قرن اول میلادی بود که در آن صادرات هند شامل روغن کنجد، ادویه جات و عاج بود. یاکشی تنها شی هندی است که از شهر باستانی به دست آمده است.

در اولین سفر مجسمه جواهرات به خارج از ایتالیا پس از حفاری، مجسمه – با مجوزهای مناسب – از موزه ملی باستان شناسی ناپل به Met ارسال شد. این مجسمه در کنار یک شی تجاری لوکس دیگر به نمایش گذاشته شده است، این مجسمه برنزی پوزئیدون که ریشه آن رومی بود اما در ایالت ماهاراشترا هند در سال 1944 حفاری شد.

گای گفت: «این دو شی کوچک با هم کل داستان تجارت هند و رومی را مجسم می کنند.