عنوان مجموعه اشعار : .
شاعر : عباس گودرزی

عنوان شعر اول : دل پائیزی
دل پائیزی

قاب عکس چهره اش در چشم من جامانده است
او سفر کرد عاشقش تنهای تنها مانده است

بعد از آبانی که مهرم از دل پائیزی اش
رفت و در نوروز من آثار سرما مانده است

حسرت بوسیدن خال سیاه گونه اش
بر دل بیچاره و ناکام لبها مانده است

او نمک گیرم شد و رفت و نمکدان را شکست
با من این دلشوره تا پایان دنیا مانده است

کام من تلخ است بی لبخند شیرینش ولی
یاد او در خاطرم با طعم حلوا مانده است

رد شد از بالای دریای دلم مهتاب من
بعد جذر و مد دلم در گیر دریا مانده است

اسم او را خط زدم از واژه های این غزل
در خیال آدم اما نام حوا مانده است

عنوان شعر دوم : ای دل
می خواهی اگر حال خوش و معنوی ای دل
پا پس بکش از نا خوشی دنیوی ای دل

بیرون کن از این منزل خود ساز غم انگیز
تا نغمه آواز و طرب بشنوی ای دل

دوری کن از آن راه پر از چاه و کج، آخر
با سر ،به ته چاه فنا میروی ای دل

گشتیم و ندیدیم کسی محرم اسرار
راز دل خودرا به کجا میبری ای دل؟

هی شانه نزن موی پریشان غزل را
کم سرمه بکش بر مژه مثنوی ای دل

ارزان نفروش ای دل من،یوسف جان را
باور نکنی عشق زلیخای جوان را

دل خوش نکن ای دل تو به هر آدم ناکس
در بودن طاووس نده راه به کرکس

روی همه، در وا نکنی ای دل ساده
خود را نسپاری به می و ساقی و باده

تبدیل نکن مزه ی هل را به هلاهل
پرهیز کن از جاهل و اوباش و اراذل

عمرش به فنا رفته به مقصد نرسیده است
هر کس ز تنش گرگ هوس جامه دریده است

با فاصله از آدم ناباب و طمع کار
محفوظ بمان از دغل و حیله ی مکار

پابند خدا شو که حریمت حرم اوست
این زندگی و این ضربان از کرم اوست

عنوان شعر سوم : .
.