ای خاک پاکت، پایگاه تیر آرش
منزلگه سیمرغ، ای زندان ضحّاک
ای قلّه‌ی قاف، ای تو البرز تناور
ای سربلند سرکشیده تا به افلاک
.
در دامنت پرورده‌ای، البرز پاکم!
از هر نژاد و هر زبان و هر تباری
مهد دلیرانی و مهد مهربانان
“ایران کوچک”! تو بزرگ و استواری!

هر کوچه‌ات، هر خانه‌ات، لبریز از عشق
از عطر گل‌هایت سراپا مست هستیم
ما مردمان خطّه‌ی صلح و صفاییم
ما از ازل بر مهربانی عهد بستیم

خون شهیدانت که جان بر کف نهادند
بس لاله‌ها را در خودش سیراب کرده
اسطوره‌های زنده‌ات فخرآفرینند
هر قصّه‌ات یک پادشه را خواب کرده
.
.
البرز من! ای خاک پاکت گوهرافشان
شمشیر مردانت همه بُرّنده بادا!
ای موطِن من! رشته کوه استوارم!
نام بلندت تا ابد پاینده بادا!

سین. قاف
1397

عنوان شعر دوم : پست پیشتاز
.
تنهایی‌ات را در کوله‌پشتی‌ات بگذاری
و با خودت از این‌جا به آن‌جا و از آن‌جا به ‌آن‌جاتر ببری

خوشحال از این‌که غم‌ها را زیر فرش اتاق یا شاید روی نیمکت راه‌آهن جا گذاشته‌ای

و فردای رسیدن به «ناکجاآباد»
آن‌ها را در صندوق پستی‌ات ببینی
با پست پیشتاز!

سین. قاف
مرداد 98

عنوان شعر سوم : حرف دل!

دوست دارم «خودم» را بردارم
به آرامی تا کنم
توی کوله‌پشتی‌ام بگذارم
و
از این‌جا بروم…

سین. قاف
تابستان 1401