میکنی دیوانه من را هر زمان رخ می‌نمایی
رخ نما ای دلبرم دیوانگی خواهم کمی
میکنی آشفته من را هر زمان لب می‌گشایی
لب گشا پروانه ام آشفتگی خواهم کمی
امتیاز به این post
مطالب مرتبط:
- نقد یک دوستدار شطرنج بر شعر شطرنجی
- موکب کوچک ما
- دست دواگر
- گذر
- دوگانگی
- خلقت زدایی
- ابهام نادلپذیر
- شعر یا نظم؟
- انسجام و ساختمندی شعر
- حقیقتی پنهان
- فقط غوک و برکه؟!
- شعر کوتاه،شاعرانگی بلند
- آرزو…
- نگو! نشان بده!
- این 16ساله‌ی شگفت‌انگیز
- نقد یک غزل و دو چارپاره
- اشک های قیمتی
- سلام
- قله ی ماه
- سرگشته دربیهوده ها
- سلامت و سلاست زبان
- نقد شعر آقای خاموشی
- بینامتنیت
- بیشتر از شعر گفتن؛ شعر بخوانید!
- غمی، لبخند جنگل را شکسته
- نمادگرایی بر بستر فراواقع‌گرایی
- برسازی «آنِ» ابتدایی
- سیاه مشق های اولیه
- صفر-صفر مساوی
- تناسبات معنایی و تصویری
- کیمیا سه
- معنای من
- ببخشید که…
- شعر، شعر می آورد
- شاعری دشواری وظیفه
- تسلط بر زبان را جدی بگیرید
- عبور از ناهمواری‌های بیانی و زبانی
- مسلخ
- آتشفشان تب
- طعم تلخي ناب قهوه
- شاعرم من ،…شِمشِ آهن نیستم :
- آغاز دیگر…
- فراروی از غزل‌های انجمنی
- چند گام روشن رو به آفتاب
- گریز از برزخ
- التذاذ ادبی حق مسلم مخاطب است
- خون می‌چکد از تیغ نگاهی که تو راست
- پوشاندن لباس نو به معاني كهن
- در مسیر درست
- کاشتِ امروز، برداشتِ فردا
- چند پیشنهادِ بدیهی
- اقتصاد ادبی
- از کهن‌سرایی تا کهنه‌سرایی
- از آی آموزش آغاز کن!
- جای خالیِ تعاملِ دوستانه با زبان
- رنج نوشتن را باید به جان خرید
- در ابتدا تفنگ! در انتها پلنگ!
- تلاش‌های ساختاریِ مشهود
- کسب مهارت
- نظم اما نه‌چندان شیوا و استوار
- روز از نو، شعر از نو
- شاعری امروزی با شعرهایی نیازمند حک و اصلاح
- در نظم هم ناتوانید
- نیست هیچ بارانی اینجا (بندر نمی بارد) …
- و نتوانسته‌اید!
- تصویر را با شعر اشتباه نگیریم
- از شعر تا شعار
- بند
- موزون بودن کافی نیست
- تکمیل مقدمات و گذر از آن
- بخوان؛ به نام گل سرخ!
- تمرکز در اصل اتفاق اثر
- از کلمات امروزی باید درست و بجا بهره برد
- آثاری که از هرسو اشکال دارد
- گفتی خدا حافظ، تمامش کن
- توقف در ارزش واژگان و وجه هم نشینی آن ها
- فاصلۀ اندیشه تا کلام
- یا مکن با فیلبانان…
- انرژی آزاد شده و هدر رفتن آن
- تناسب‌ها رعایت نشده و…
دیدگاهتان را بنویسید