عنوان مجموعه اشعار : ندارم
شاعر : زهرا علیدوستی
عنوان شعر اول : تابوت
ماهی که توی سفره زنی گریه کرده بود
شوری اشک و خیسی بشقاب را شناخت
قلبش برای شوری دریاچه شور زد
تا زن به روی قوطی تن بندری نواخت،
تیغی سراسر بدنش تیر می کشید،
دردی عمیق در بدنش پا گرفته بود
او که میان آبی دریاچه خانه داشت
حالا درون قوطی تن جا گرفته بود
باران به شیشه های عرق‌کرده، مشت کوفت
از هم شکافت فاصله را…محو شد زمان
خود را میان آبی دریاچه دید که
آزاد بود در دل دریای بیکران
خود را که دست بسته در آغوش تور دید
پیچید در سراسر دریاچه ناله اش
فرصت نکرد پولک رنگی در آورد
حتی زمان نداشت ببالد به باله اش
دریا برای ماهی کوچک مقابل
قلاب و تور وحشی جاشو چه کرده بود؟
ماهی تمام عمر تنش را به آب داد،
دریا چه؟ دریاچه پس برای تن او چه کرده بود؟
حالا برای قوطی خالی ماهی اش
گهواره کرده بازوی فرتوت خویش را
دریا به روی شانه لرزان موج هاش
تشییع می کند تن تابوت خویش را…
عنوان شعر دوم : بهشت نسیه
.
بهشت نسیه، بهشت گرو گرفته ی من
بهشت در عوضِ نیم جو گرفته ی من …
تنم هلال شد و روی آسمانت ماند…
که وا نشد دل از سال نو گرفته ی من …
جوانه های جوان تو کو ؟ که افتاده ست؟!
به جان مرتع رنگ درو گرفته ی من!
شبیه معبد آتش مدام شعله ور است
اتاق سینه ی تنگِ الو گرفته ی من
******************
دلم به خاطر عطری چقدر توبه شکست
امان ز پیرهن بوی تو گرفته ی من .
عنوان شعر سوم : تُنگ تنگ
آهنگ رقص موج هایش، خنده باد است
دریا دلش تنها به این دیوانگی شاد است
گاهی که می گیرد دلش از صخره و ساحل،
طوفان برای ذهن دریا، مثل فریاد است
دریا نشانم داد و در تنگی رهایم کرد
در تنگ تنگی که پر از قلاب صیاد است…
★★★★★★★★★★★★★
کی از میان موج ها رفته که هر لحظه،
پشت سرش، هی آب می ریزد کسی با دست…
آیا به دریا می رسد این لاک پشتی که
در ساحل متروکه ای برعکس افتاده است…
دیدگاهتان را بنویسید