عنوان مجموعه اشعار : غزل
شاعر : حسن عباسی

عنوان شعر اول : مدح مولا
آیینه ی تمام نمای خدا علیست
پس مبدأ ظهور همه جلوه ها علیست

یک مبتدایی و خبری نحو عالم است
هرچه به جز علی خبر و مبتدا علیست

تنها زمینیان نه…ملائک به صف شدند
تا اقتدا کنند به او…مقتدا علیست

حق دارد عقل تا نشناسد که کیست او
مثل خدا علیست و مانند ما علیست

إلّا و إنّما به علی حصر می‌شوند
یعنی که قصد لا فتیً و إنّما علیست

در واحدیت اوست بقای تمام هست
در ذات حضرت احدیت فنا علیست

خوفیست در دلم که رجایی ملازمش
خوفم اگر که حشر برایم رجا علیست

#حسن_عباسی

عنوان شعر دوم : امام رضای جان
میان جمله ی آواره ها صدایت کرد
دلم که با همه بیچاره ها صدایت کرد

سوار مرکب عمر از گذشته تا به کنون
دل من از پس همواره ها صدایت کرد

اذان به وقت سحر نیز همچنان بعد از
صدای مدحت نقاره ها صدایت کرد

چکید اشک محبّت از آسمان بر حوض
وَ ابر، بر سر فوّاره ها صدایت کرد

دلش شکست به یکباره هر زمان مادر
پس از تمامی یکباره ها صدایت کرد

هزار چشم تر آمد به گنبد حرم و
امیدی از همه رخساره ها صدایت کرد

#حسن_عباسی

عنوان شعر سوم : مُرَصَّع
تو را به شعر نشان دادم و مُرَصَّع شد
تو را به نثر نشان دادم و مُسَجَّع شد

به شعر رفتی و سعدی تو را روایت کرد
به نثر رفتی و آثار بن مُقَفَّع شد

تجمّعیست میان تمام این کلمات
وَ گفتن از تو اساس کلام مَجمَع شد

تو با تشعشع رویت به جلوه های خیال
هزار شعشعه پاشیدی و مُشَعشَع شد

سروده است خدا یک دوبیتی نایاب
دو جفت ابرو و چشمت چهار مصرع شد

“تو” را به جای همه نام ها صدا کردم
دوحرف می‌شود امّا ضمیر مَرجَع شد

#حسن_عباسی