عنوان مجموعه اشعار : .
شاعر : محمدرضا ناظم زاده

عنوان شعر اول : 1
به کنج قصر خیالم خراب و خاموشم
نوای نرم نسیمی نشسته بر گوشم

نفس گرفته گلویش از التماسِ دلم
از التماسِ: 《تو دیگر مکن فراموشم

به زخم ضجّه ی زجرت که سخت محتاجم
به شرم خفته در اشکت کز عشق میجوشم

کسی سراغ من از آه تو نمیگیرد
زمانه کرد و تو دیگر مکن فراموشم》

به بغض خونی چشمان او که مینگرم
به خود میایم و باز رخت عشق میپوشم

《کشش چو نبود از آن سو چه سود کوشیدن؟》
چو چاره نبود ازین سو دوباره میکوشم

دوباره مرد مهیای گود عشقم من
گدای رخصتی از تو برای آغوشم

به کنج قصر خیالم اگرچه خاموشم
هنوز اگر تو بیایی دوباره میجوشم

هنوز اگر تو بیایی کنار چشمه ی عشق
ظهور میکنم از بس که نور مینوشم

عنوان شعر دوم : 2
یک عمر به نان بازی خود مشغولیم
در ظنّ خود از دم همگی معقولیم

از بهر هم علّامه ی دهریم، فقط
افسوس! برای خودمان مجهولیم

عنوان شعر سوم : 3
دوباره آسمان غمباد دارد
کدام عاشق؟ کجا فریاد دارد؟

ازین وضعی که من میبینم امشب
زمین میلیاردها فرهاد دارد